στιχήρης

-ῆρες, Α

1. τοποθετημένος κατά στίχους ή σειρές, αραδιαστός («πρὸς χορὸν στιχήρη... ἀλλήλων εἴχοντο», Ηλιόδ.)

2. στιχουργημένος («τὰ παρ' αὐτοῑς στιχήρη δι' ἐπῶν λέγεται», Ευσ.)

3. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ στιχήρη

εκκλ. τα στιχηρά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < στίχος + κατάλ. -ήρης* (Ι) (πρβλ. ποδ-ήρης)].